Winnaars spekkoekwedstrijd bekend

Marc Tierolf

Marc Tierolf is een aanstormend Indische kok, die de culinaire erfenis van zijn oma doorgeeft via workshops en het in 2021 uitgebrachte “Het Indische Kookschrift van Oma Miet “

https://www.instagram.com/marctierolf/

https://www.facebook.com/marc.tierolf

Agus Hermawan

Chef-kok Agus Hermawan van Ron Gastrobar Indonesia leerde koken van zijn moeder en is door de Indonesische minister van Toerisme verkozen tot ambassadeur voor de Indonesische keuken. 

https://www.instagram.com/chefagusnl/

https://www.facebook.com/chefagushermawan

CATEGORIE THUISBAKKERS

Spekkoek leren maken vereist grote toewijding en veel oefening. Sommigen kregen het goede recept van generatie op generatie bij wijze van spreken in de schoot geworden. Voor anderen was het een hele zoektocht. Om het onder de knie te krijgen moet je een doorzetter zijn. En doorzetters zijn deze thuisbakkers allemaal. Een voor een keken zij de kunst af van moeders, tantes, schoonmoeders en soms ook vaders. Zonder uitzondering kregen zij te maken met tegenslagen; koeken die te hard, te klef of te zwaar waren. Of die weliswaar niet helemaal mislukten maar die toch het niveau van mama’s of oma’s spekkoek niet konden evenaren. Maar zij gaven niet op. Ze worstelden en kwamen boven! En daarom kunnen wij vandaag genieten van de verhalen en de spekkoek maar liefst  acht kanshebbers in de categorie Thuisbakkers.

Het verhaal van Astrid Smits

Astrid draagt haar spekkoek op aan wijlen Tante Lien die rond Oud & Nieuw spekkoek bakte voor meerdere gezinnen in haar familie. Een herkenbare traditie! Heel mooi dat Astrid met haar eigen recept de traditie doorgeeft en ieder jaar op haar beurt begint met bakken zodra Sinterklaas het land heeft verlaten. De foto van haar 20 maanden ouder zoon die smult van de spekkoek van tante Lien deed de jury glimlachen. Bij de familie Smits wordt de spekkoek letterlijk met de paplepel ingegoten.

Het verhaal van Anna Tomasoa-Nojia

Mevrouw Anna Tomasoa-Noija komt uit een groot gezin met maar liefst 12 kinderen. Alles in haar verhaal ademt: familie! Met grote genegenheid schrijft ze over haar ouders die voor hoogtijdagen zoals belijdenis, doopfeesten en verjaardagen spekkoek bakten. En over haar eigen lieve echtgenoot die haar helpt om spekkoek te bakken volgens familierecept. Met gepaste trots schrijft Anna dat haar broer van 76 jaar zegt dat haar spekkoek precies zo smaakt als die van ma. Weemoed bij de koffie, aldus de jury.

Het verhaal van Melissa Trouerbach

In  het verhaal van Melissa staat spekkoek symbool voor veel meer dan een lekker hapje. Het is een haast spirituele reis die gepaard gaat met vallen en opstaan. Door gebaande paden te verlaten vindt zij nieuwe manieren om traditionele gerechten te maken. Haar Indische hapjes met een twist zijn beter voor haar gezondheid en die van anderen. Melissa’s suikervrije spekkoek leert ons een belangrijke levensles. In haar eigen woorden; het is niet mijn doel het origineel te vervangen, wel maak ik geduld en liefde een variant voor mensen met een intolerantie of bepaalde levensstijl. Want een leven zonder spekkoek? Dat kan niet.

Het verhaal van Margie Klaassen-Coenraad

Spekkoek is aandacht en liefde. Dat blijkt duidelijk uit het verhaal van Margie. Toen haar zusje in 1992/1993 deelnam aan de vredesmissies in Bosnië was leefde de hele familie met haar mee. Via het NATO-postadres in de Duitse Seedorf gingen veel, heel veel brieven en pakjes naar de Bravo-compagnie in Bosnië. Ook de zelfgebakken spekkoeken van Margie. Als de spekkoek dan uiteindelijk in Bosnië afgeleverd was dan stond er altijd in de eerstvolgende brief: “pakketje was weer open gemaakt hoor”. Margie nam dat met een bewonderenswaardig gevoel voor humor op en schrijft aan de jury: waarschijnlijk hebben ze in Seedorf steeds gedacht dat ‘t cake was waar je in hogere sferen van kwam, door de sterke specerijen-geur. Dat was hij niet,  maar je wordt er wel blij van!

Het verhaal van Christopher Ng:

Christopher belicht in zijn verhaal ‘de spekkoek van Bibik’ de koek vanuit cultuurhistorisch perspectief. Ook in Singapore is dit iconische baksel gekend en geliefd. Traditioneel werd spekkoek bij speciale gelegenheden gebakken in een houtskooloven. In de jaren ’70 van de vorige eeuw kwam de Britse “BabyBelling” oven op de markt, die (nog steeds) als de enige geschikte elektrische oven wordt beschouwd voor het bakken van spekkoek in Singapore. Na vele mislukte pogingen lukt het Christopher na jaren smeken het echte recept te ontfutselen aan een oude tante die oorspronkelijk kwam uit Tandjoeng Pinang in Riouw. Haar “kueh lapis” was legendarisch.  De spekkoek van Christopher bestaat uit 22 lagen en het maakproces duurt rond de 5 uur. Hij draagt zijn spekkoek op aan Njonje Oei Seng Neo.

Het verhaal van Gerda Gagliardi

Gerda kreeg haar recept in de jaren ’70 van een vriendin die het weer van haar oma had. Sindsdien bakt zij met veel plezier spekkoek. Een feestje zonder spekkoek voelt niet compleet, schrijft Gerda. Dat wisten zo ook op het kantoor waar zijn twintig jaar lang werkzaam was want ook daar werd op spekkoek getrakteerd. Haar manager was er zo gek op dat hij bij wijze van grapje zei dat hij een spekkoek wilde hebben voordat haar contract verlengd zou worden. De spekkoek van Gerda was zo populair dat het recept zelfs werd afgedrukt in het personeelsblad maar niemand van de collega’s heeft het ooit gemaakt. Adoe, zoveel soesa toch. Laat maar!

Het verhaal van Loana Teerlink

Loana en haar dochter maken al vele jaren samen spekkoek en ze worden er steeds beter in. Maar zo lekker als die van haar moeder die in 1992 is overleden wordt ‘ie nooit meer. En dat terwijl Loana zo zorgvuldig te werk gaat. Eerst zet ze alles klaar en dan begint het afwegen van bloem, suiker en boter. Alles met een digitale weegschaal. Dan haar moeder. Die gebruikte helemaal geen weegschaal! Ze had een eigen ‘takeran’ gemaakt voor het afwegen van de bloem en suiker. Daarvoor gebruikte ze een blikje. Waarschijnlijk van zalm, wat ze gebruikt had in haar huzarensalade. De boter ging uit zó uit het pakje in de pan om te smelten. Uit de losse hand voegde ze alle kruiden één voor één toe. Geduldig zat ze daarna op haar zelfgemaakte krukje voor haar gasoven en smeerde zorgvuldig de laagjes uit. Van oude mensen en de dingen die voorbijgaan, mijmert de jury…

Het verhaal van Rik van Tongeren en Marianne Boudens

Hier spreekt de stem van de nieuwe generatie. Het recept van oma Marianne door kleinzoon Rik van Tongeren opgeschreven in ‘spoken word’ vorm.

Laagjes, lapis, bestaand uit zoveel delen, 

een familie verspreid over alle windstreken. 

Weet elkaar te vinden wanneer het gaat over eten. 

Verzamel die kue’s voor speciale gelegenheden. 

Oma, mijn kopie is kwijt. 

Even opnieuw delen? 

Ja, die van spekkoek, zonder hoeveelheden. 

Hoe hoog die oven, hoe en wat moet ik wegen? 

Wat moet ik met een tekst waarin geen maat staat omschreven? 

Gewoon beetje proeven ja, als je per se wilt meten. 

Koek maken is toch een beetje als leven. 

Je moet het niet allemaal precies willen weten. 

Van opa’s moeder via oma doorgegeven. 

Het kan! 

Spoed voor de kruiden naar centrum Amsterdam. 

Met nieuwjaar worden laagjes gebouwd in Zaandam. 

Bij een wijntje in Rijswijk of op de pasar malam. 

Oud en jong bakken, als je geduld hebben kan. 

Koek voor mooie en verdrietige momenten. 

Smaakt het best als je bent met je lievelingsmensen. 

Een familie verspreid over alle windstreken. 

Weet elkaar te vinden wanneer de kue wordt gegeten. 

Lapis voor alle hoofdstukken in het leven. 

Gemengd, gestapeld en als verhalen doorgegeven.