Identiteit en integratie
Begin januari 1946 arriveren de eerste oorlogsevacuees in het sterk verarmde Nederland. Er is een groot tekort aan huisvesting; voedsel en textiel zijn op de bon. Opvang vindt primair plaats door de Nederlandse familie. Bij het ontbreken van een opvangadres, worden de evacuees ondergebracht in contractpensions.
Als begin 1950 de grote uittocht uit Indonesië start, zijn de opvanglocaties vooral contractpensions en grotere opvangcentra zoals kampen en vakantieoorden. Tot halverwege de jaren zestig vertoont de aankomst in Nederland ‘pieken’, veroorzaakt door politieke ontwikkelingen in Indonesië. Grote opvangcentra worden gezien als dé oplossing en de opvang gaat gepaard met een paternalistisch overheidsbeleid met betrekking tot integratie in de Nederlandse samenleving.
Het voormalige doorgangskamp Westerbork wordt bijvoorbeeld omgedoopt tot ‘Kamp Schattenberg’. Dit kamp doet van juli 1950 tot maart 1951 dienst als opvangkamp voor zo’n 1050 Indische repatrianten. Daarna moeten zij plaats maken voor de komst van 3.000 Molukse militairen. Het kamp – dan woonoord- wordt in 1971 gesloten.
De kille ontvangst in Nederland en het paternalistisch beleid rondom integratie heeft geleid tot zwijgen over de oorlogservaringen en het wegstoppen van de eigen identiteit. Nederland beschouwd de ‘geruisloze’ integratie als het succesverhaal van de Indische Nederlanders. Huidige generaties plaatsen echter grote vraagtekens bij dit verhaal.
Reggie Baay publiceert regelmatig over koloniale geschiedenis en koloniale literatuur. In 2005 debuteerde hij als schrijver met zijn roman De ogen van Solo, een persoonlijk en ontroerend verhaal over een Indische vader en zijn zoon. Na zijn baandoorbrekende boek De njai (2008) volgden Portret van een oermoeder (2010), Gebleekte ziel (2012), Daar werd wat gruwelijks verricht (2015), over de slavernij in Nederlands-Indië en de autobiografische roman Het kind met de Japanse ogen (2018). In 2014 sprak hij voorafgaande aan de Nationale Herdenking 15 augustus in het World Forum in Den Haag.