Berichten, herinneringen & gedichten

Familie Maquelin en de Groot voor opa en oma Bakker-Neys en onze moeder Marijke die we nog elke dag missen.

Iwan Ardaseer zijn as ligt bij het Indisch Monument sinds 8 oktober 2023… hierbij is de cirkel rond. Na alles wat Iwan Ardaseer heeft meegemaakt in Nederlands Indie voordat hij naar Nederland is moeten komen. Gelukkig is Iwan nog 92 jaar geworden en zijn de (klein)kinderen blij en trots dat wij Indische roots hebben. namens zijn vrouw Tony Ardaseer en de kinderen Eric, Dick, Marjolein en Marc Ardaseer. 15 augustus 2024

Deze bloemen zijn in liefdevolle herinnering aan onze ouders Lt. Kol H. Van Voorthuizen en Y.L. Van den Berg van Voorthuizen en onze grootouders E. Van Voorthuizen en G. van Voorthuizen- Versluis en Ing J.O. Van den Berg en J.L. Van den Berg Horster

Voor het monument, namens Rosa Maria (Saremina) – Ter nagedachtenis aan Indonesië en mijn Indische familieleden: mijn roots. Nooit vergeten ♡

Omdat, we moeten blijven vertellen. Omdat, we het niet mogen vergeten. Omdat het eigenlijk te verschrikkelijk was om te vertellenen we het wilden vergeten.!!! Jan en Marijke

In herinnering aan mijn mami…

Ter nagedachtenis aan mijn opa en oma.

Waar geen woorden zijn spreekt muziek

Aan een tere draad van tranen Rijg ik stil de jaren van gemis Nancy & Eddy Sauerbier

Ter herinnering aan onze ouders,grootouders, ooms en tantes Familie Hagenstein en Rosenberg

Ter nagedachtenis aan mijn Opa & Oma, mijn moeder en haar broers en zussen. Jan, Johanna, Eva, Pim, Niek en Jet Kleinsmiede

Voor mijn vader Piet van de Westerlo en zijn sobats.

Namens mijn ouders Huug en Hilly Brabänder

Dankjewel papa en opa Rudolf, Louis, Elisabeth, Esther, Abe, Jason, J. J., en Eliane

In herinnering aan oom Dick Ruygrok die de zware mishandelingen gedurende gevangenschap bij de Japanners overleefde.

In herinnering aan Marjan Verheijen die de gruwelen van het Jappenkamp overleefde.

Zonnebloemen van trotse Schuurmannen voor onze dappere grootouders die na 2,5 Jappenkamp weer naar Groningen terug mochten keren.

Dat we niet vergeten. Dave, Irene & Denise

Vrede

In memoriam: H.C. Milius, Lkol F.F. Milius, H. Kraak, Betsy Kraak-Elstrodt, H.P. Kraak, Mies Kraak-Van de Poll

Voor Rimpkje, de geest overwint alles! In gedachten bij jou. Liefs van Kristel

Kampen Tjihapit en Adek op Java en het schip Junyo Maru dat op 18 september 1944 werd getorpedeerd.

Voor mijn lieve ouders : Emmy en Richard van den Broeke-Triesschijn

In liefdevolle herinnering aan mijn bijzondere moeder Kitty Hendriks-David, haar ouders Marcar David en Magda David-Esayah, haar zussen Loes Zorab-David, Miekie Rogers-David, Vicky David en haar broer Jimmy David. Ellen Hendriks

Altijd in ons hart. We blijven aan jullie denken. Margreet; Louke en Margreet

De zonnebloemen leggen wij voor opa Bennie en oma Jet. Voor Tante Ren en ook Oom Will. Wij zijn zo trots op jullie.

Wij herdenken onze voorouders en staan stil bij de geschiedenis zodat onze kinderen weten waar ze vandaan komen. Familie Biljoen

Uit Respekt en Dankbaarheid. Namens de hele familie Draaisma.

In nagedachtenis aan en voor Eduard en Marcelle, en hun kinderen Emile, Bernadette en Eduard Jan.

Ter herinnering aan mijn moeder.

Dit jaar gedenken we naast onze oma Toetie die op 16 juni 1945 in Banjoe Biroe X overleed ook onze geliefde moeder, haar dochter, die afgelopen 19 februari is overleden. Haar geest bleef ongebroken.

Voor Wim Itzig Heine

Voor Antoon, namens je zussen Bep, Jo en Cor

Van Sharon-Lee en Sharleen voor opa’s en oma’s Berkholst en Brugman

Respect🧡 Kessing Ferdinandus Kessing Frans Adolf ( opa Kessing ) Kessing Gerrit Willem Kessing Victor Antoine Kessing Willem Frederik Kessing Arie Gerrit Willem Kessing-Neuendorff Carolina Dorothea Jules Motta

Voor Opa Albinus en Opa Horst

Wij herdenken mede onze moeder Siti Binti Edi – van Hoorn. Zij had een schotwond opgelopen tijdens de Bersiap. Geboren 3 April 1932 en heengegaan op 6 Januari 2022. Mijn vader Jan van Hoorn is heegegaan op 8 januari 2022. Uit liefde voor onze moeder. En onze broer Jan van Hoorn heengegaan op 8 Augustus 2023.

Ter na gedachtenis aan Hendricus Theodorus Giese, 9 juni 1945 Bandung en Hendricus Wilhelmus Franciscus (Bob) Giese, 11 augustus Nakon Patom (Birma)

Ter nagedachtenis van onze ouders, voorouders Van der Meer Mohr -Sieverts, Kiel.

Voor hen die dit leven voor ons mogelijk hebben gemaakt. Dat verdient veel respect.

In dierbare herinnering aan mijn opa Ferdinand Westphal, mijn oma Cornelia Westphal-Hartog, mijn oud-tante Baukje Kreiken-Hartog en mijn vader Egbert Westphal. Bauke Westphal

In memoriam mijn moeder, tantes, oom, grootouders en oudtantes die in de Jappenkampen hebben geleden onder dwangarbeid, hongersnood en wreedheden.

Opdat wij nooit vergeten, voor mijn opa en Oma Ibeling Hundling van der Vliet en hun dochter Hans Moller Hundling

Voor mijn oma Wietske, en haar dochtertje Theo, mijn vader Carl Ulrich Feldmann, mijn zus Natasha Feldmann en overgroot oma A Feldmann-Neumann

Wij, Nol, Henk, Els, Brenda en Rob herdenken de mensen die ons de vrede hebben gegeven en hun eigen leven er voor ingezet

Wij herdenken onze voorouders die de oorlog in Indië hebben meegemaakt en staan vandaag stil bij al het leed en verdriet dat daarbij aan te pas is gekomen.

In dankbare en liefdevolle gedachten aan mijn Indische voorouders. Uit naam van Rob Mars (Bänfer)

Een zonnebloem voor opa en oma Cor en Annie Van Genderen-Lemon, hun zoon Ewald en alle andere familieleden die omgekomen zijn.

We denken vandaag extra aan onze lieve Opa en Oma Houmes, (O)ma Pop, Ome Wim, Ome Gerard en Tante Johanna.

In liefdevolle herinnering aan mijn bijzondere moeder Kitty Hendriks-David, haar ouders Marcar David en Magda David-Esayah, haar zussen Loes Zorab-David, Miekie Rogers-Davud, Vicky David en haar broer Jimmy David. Ellen Hendriks

Families De Knoop en Velthuizen Weil, rust zacht namens ons allen.

…

In dankbare en liefdevolle gedachten aan mijn Indische voorouders. Uit naam van Rob Mars (Bänfer)

Pappa, oom Arie, oom Wim, tante Gré en de heer Kampman, Dat jullie Hierboven bevrijd mogen zijn van alle verdriet en pijn…liefs, Josje en Corry

Ellen van Lent

Voor mijn dappere vader Ernst en zijn ouderlijk gezin.

Linus Straub

Voor mijn grootvader Manuel Johannes Straub en overgrootvader Johannes Hendricus Straub.
Linus Straub
Ingrid van Dijk

Agnes Kuiper

In herinnering Opa en Oma Musch-Verduyn, Jo en Greet Musch en Hendrik Kuiper

Fijn om op deze manier bij de dragen en eer te brengen aan mijn familie, mijn man zijn broers, mijn schoonmoeder en haar moeder. De laatste is in het kamp overleden.

Dankbaar dat mijn grootouders en hun 4 zoons de oorlog overleefd hebben en alle verschrikkingen overwonnen. Mijn hart gaat uit naar allen die het leven gelaten hebben.

Ter herinnering aan mijn opa Wijk – krijgsgevangen op Formasa – en mijn oma Louise en haar kinderen Bob Lodi en Carla in het buitenkamp – familie Dinsbach-Fredrikz

Voor papa en mama Koster
Maastricht 2023

Ik spreek nu namens hun en zet met deze zonnebloemen hen en alle slachtoffers voor altijd in het licht met de woorden. Voor altijd in liefdevolle herinnering!

Vera van der Horst

“Ik gedenk alle slachtoffers van de Japanse bezetting. Troostmeisjes,jappenkampen, slag bij de Javazee, krijgsgevangenkampen, Birma-Siam spoorweg, interneringskampen… Mijn ouders, oma, tante en ooms hebben deze verschrikkingen tot aan hun dood toe met zich meegedragen.
Hun pijn werd een zwijgzame wereld.

Van en voor nazaten, opdat we het nooit vergeten en met goed gemutst gemoed gedenken

❤️

Ter nagedachtenis aan onze ontvallen dierbaren! Familie Meyjes

Voor mijn vader Floris Klaassen van : Marjolein, Niels, Kimberley en Rosie

Namens mw.Muller-Muller en wijlen dhr. K.J. Muller

Gerrit J.H. van den Hurk
van V.van den Hurk

Voor mijn opa Benny en oma Jet en alle familieleden die voor ons gestreden hebben. Wij zijn trots op jullie – Joney Moos Lou en Matijs

Mw. S. Wong Tet Peng

God Zegene U.

10 Zonnebloemen namens de Familie Fanoy en Hemsing

Namens Fam. Brust en Jansen
Diep respect voor allen uit Nederland en Indonesië die hebben geleden in het vm Nederlands-Indië tijdens en na de Tweede Wereldoorlog.

In onze gedachten opa Piet” – Lies, Jasper en Eline

Deze zonnebloemen draag ik op aan mijn moeder: Emmy van den Broeke-Triesscheijn. Door haar zorgzaamheid en moed heb ik de jappenkampen overleefd! – Anneke van den Broeke (geboren op 10-10-1940 te Pasoeroean, Oost-Java)

Altijd in onze gedachten x – Lydia van Laar

De zonnebloem schenk ik aan Rimpkje Groenevelt, haar geest heeft alles overwonnen. Liefs van Kristel

Hierbij herdenk ik alle burgers en militairen die omgekomen zijn tijdens de Tweede Wereldoorlog en tijdens de bersiap periode en tijdens de politionele acties – Lammert Melk

Ter ere van Jeremias Latukonsina en papa, Rowdy & Sheila

Nooit vergeten XLydia,

Voor opa George de Beauvesier Watson & alle slachtoffers & nabestaanden.

NGAT, tidak pernah lupa, niet vergeten, never forget! 🙏🏽
Voor mijn moeder C Martherus en vader HJ Wolvekamp, RIP ❤️
Voor mijn overige familie en al degenen die dit ook moesten doorstaan.
Die beiden de Jappenkampen en gruwelijke martelingen overleefden 🥲
Djangan lupa 🙏🏽💫🌻
15-08-1945

Voor mijn opa en oom die het niet overleefd hebben en voor mijn oma, oom en vader die het wel hebben overleefd.

Ik herdenk met een zonnebloem mijn opa Frederik Hendrik Juriaan van Dijk, omgekomen bij de slag om de Javazee, mijn oma Kiela, overlevende van het Jappenkamp en mijn vader Freek van Dijk, als kind in het Jappenkamp gezeten, en helaas vorig jaar overleden.

Aan mijn dierbare ouders en familie Liefs Saturna

Gedenk, herdenk en vier. Samen. Altijd

Een diep meeleven voor alle slachtoffers en nabestaanden.

Van Naerssen en Hayes mijn voorouders.

Ter nagedachtenis aan Nji Emmie en Jan Schlee.

On behalf of all Indos and others with ties to the Dutch East Indies living abroad and are also commemorating today.

Anda ada di pikiran kami!
Fam. Glasbergen

Deze bloemen zijn van Leontine Soffner en dochter Georgina Burrows. Bij deze willen wij onze ouders en grootouders en rest van de fam Herst, Soffner en van der Meul respecteren die veel oorligsleed hebben ondergaan in Nederlands Indie tijdens WO 2 en de Bersiap periode erna.

Voor alle familieleden Fanoy en Hemsing die geleden hebben onder de Japanse bezetting.

Voor alle familieleden Fanoy en Hemsing die geleden hebben onder de Japanse bezetting. Speciaal voor onze ouders.

Indisch Monument Den Haag
Kampen Tjihapit en Adek op Java; schip Junyo Maru

Ter herinnering aan iedereen die de verschrikkingen van het kamp mochten meemaken.

On behalf of all Indos and others with ties to the Dutch East Indies living abroad who are also commemorating today.

~ The Indo Project

In dierbare herinnering aan mijn vader, mijn oma, mijn opa en mijn oudtante.
Bauke Westphal

C.P. De Reus
A. De Reus-Kapper
Elly van der Meer-De Reus
Tineke Vis-De Reus

In liefdevolle gedachten, fam Banfer

“Ter herinnering aan;

Jan, Johanna, Eef, Pim, Annick en Jet Kleinsmiede”

Voor mijn lieve opa die op 5 juni helaas is overleden. Para in hart en nieren, op het laatst zijn welverdiende groene baret nog gekregen. Ik mis hem zo….❤️

Voor Rimpkje,
De geest overwint!
In gedachte bij jou.
Kristel Janssen

Voor mijn vader, zijn ouders, broers en zussen…

Fukuoka 2b, waar mijn vader gevangen zat.

Ter nagedachtenis van familie Vitalis, Florentinus en Aartsen

Ter herinnering aan mijn oma, mijn vader en zijn broer, broertje en zusje en zijn twee nichtjes die allemaal het Jappenkamp overleefd hebben en er nu allemaal niet meer zijn. Natuurlijk ook ter herinnering aan mijn opa, die ik niet gekend heb en zijn twee broers, waarvan er een al meteen in het begin van de oorlog omgekomen is. In liefdevolle herinnering, Albertien Paardekooper

Opdat wij nooit zullen vergeten. Familie Meyjes Swart

Voor mijn opa Benny en Oma Jet. Wij zullen jullie nóóit vergeten. Voor altijd in ons hart. Nóóit zullen wij onze roots vergeten.

Met respect.
Namens mijn ouders mw. J.E. Muller-Muller en wijlen mijn vader K.J.Müller.

Namens mijn lieve mamma en pappa, onze drie zonnebloemen. Indonesië zit in ons hart.

Voor onze eeuwig jonge opa die zijn leven gaf, onze oma die na haar kind haar man verloor en moest vluchten met w jonge kinderen. Voor onze vader die niet veel vertelde zijn Gemis was duidelijk.

Namens alle 5 generaties van de families Pieters en Krieger

Van ons voor jullie. Dat het NOOIT vergeten mag worden💋Jan en Marijke

Namens mijn broers, zussen, kinderen en kleinkind

voor Pappa en Mamma.
Van: kinderen en kleinkinderen Gill.

In loving memory,
opa Penk en oma Meity
Rowdy & Sheila

Voor mijn ouders en grootouders, Saar, Hugo, Amus, Paulina en Almoena. June Breitkopf

in liefdevolle herinnering

Namens mijn moeder die bevrijdt is uit het jappenkamp

In memoriam:
Dr HC Milius, LKol F.F.Milius, Mw M.E.J.Kraak-Elstrodt en Dr Mr H. Kraak

In liefdevolle herinnering aan mijn vader Willem Specht Grijp (1914-1982) – overlevende Ambarawa Kamp

Voor mijn ouders Boet en Katy Abrahamsz – de ouders van mijn moeder, Henry en Henriette Thomas – Wolrabe, de moeder van mijn vader, Louise Wagenmakers en de zuster van mijn vader, Mary Abrahamsz.

Namens Eric en Marianne en onze dochters Yara en Stephanie en (achter) kleinkinderen, Berend, Olaf, Bo en Hidde.

1 bloem voor mijn moeder Maria Pieternella de Waal, 1 bloem voor mijn vader Willem Anne Plugge en 1 bloem voor mijn overleden zus Annemarie Plugge.

Wij denken aan Oma en oom Henk

Gedeelde herinneringen en gedichten

Mijn schoonvader, J.M. Gilles,  heeft 3,5 jaar in kamp Mariso in het uiterste zuiden van Makassar gezeten. Er heerste veel honger, slecht drinkwater en er waren veel zieken.
De kampcommandant Yoshida was zeer wreed.
Toen ik mijn man  in 1969 leerde kennen en kennis maakte met zijn ouders, was ik zeer onder de indruk van mijn schoonvader. Hij heeft mij vaak verteld over het leven in het kamp. Natuurlijk maakte hij de verhalen mooier dan ze waren. Maar ik wist wel dat hij een moedige man was en ook iemand die altijd met respect met zijn medegevangene was omgegaan. Ik ben zelf een belanda, maar Ik kan zeggen met een “Indo hart”. Mijn vader was van 1948-1950 als dienstplichtig militair in Indië, dus ook van hem hoorde ik vanaf kleins over Indië.
Van mijn schoonvader kreeg ik het doosje. Een medegevangene maakte die voor hem. De datum erop spreekt voor zich….. Elk jaar kijk ik met veel respect naar de nationale herdenking….

een paar woorden ter nagedachtenis aan mijn moeder en onze oma mevr. C.J.Lever geboren op 10 mei 1930 in Buitenzorg.

Ze  kijkt naar de lichtbundel die door een kier van de gordijnen naar binnen schijnt en de kamer in een donkerrode gloed dompelt. Ze draait zich om, gaat op de rand van haar bed zitten, doet haar fluweel zachte pantoffels aan, pakt haar stok en loopt naar het raam. Ze opent behoedzaam de gordijnen en deinst achteruit, de koude winterlucht trekt binnen, ze rilt, ze zal er wel nooit aan kunnen wennen! Ze zet zich in haar stoel, opent haar fotoalbum en haar vingers glijden langzaam langs de jarenlange verbleekte foto’s.

Daar staat ze, met haar broertje in een enorme tuin met vijvers en waterpartijen. Ze kan op de foto nog net de uitlopers van de Preanger onderscheiden. Ze ruikt de klamme geur van de aarde na een tropische regenbui, voelt de dampige en loodzware hitte opstijgen, ziet de witte huizen in de schemer oplichten, loopt langs de tamarindebomen , ziet de karbouwen op de sawa’s, verkent met haar vader de tunnels van de rimboe, en bewondert de honingkleurige maan die langzaam oprijst boven het land van de schuddende aarde. Ze is weer thuis, weer thuisgekomen na een lange reis!

Wat er onlangs is gebeurd bij het Indisch monument is op geen enkele manier goed te praten. Degenen, die dit op hun geweten hebben, hebben totaal geen besef wat o.a Ik, maar vooral mijn ouders en andere familieleden gedurende de Tweede Wereld oorlog hebben moeten doormaken. Mijn vader werkte eerst aan de spoorlijn in Birma en later in de kolenmijnen van Nagasaki. Hij overleefde, maar al zijn tanden waren uit zijn mond geslagen. Mijn moeder werd met een geweerkolf op haar hoofd geslagen, omdat ik als kleuter niet op tijd boog voor de Jap. Een nichtje, destijds even oud als ik, overleefde het Jappenkamp niet. Na de oorlog moest mijn vader de vrouwen en kinderen uit de kampen opvangen in Borneo. Dat was de eerste keer, dat ik mijn vader zag. We woonden in een ruïne, waarover mijn vader een legertent had gespannen. Van de Aussies kreeg mijn moeder een paar broeken, waar ze kleding van maakte en twee geitjes om te melken. Na lange tijd kreeg mijn vader toestemming om met verlof naar Nederland te gaan, waar we terecht konden bij mijn oma in Den Haag.om op kracht te komen, voordat we weer terug naar Indië gingen. Graag had ik deze 75 jarige herdenking willen bijwonen. Met mijn oudere zusje (84 jaar) en een nicht in Amerika, zijn wij nog de enige familieleden van de familie Fontein, die de internering in diverse Jappenkampen hebben meegemaakt. Vanwege de Corona blijkt echter, dat slechts betalende leden van uw Stichting, middels loting bij deze herdenking aanwezig mogen zijn. Onder hen mensen, die nog nooit een Jappenkamp van binnen hebben gezien, zoals b.v. De afgekeurde gevangenis in Banjoe Biroe 10, celletje 19 Blok EF, het kamp, waarvan ik me de geur van wandluizen nog kan herinneren.

STIJFSELPAP EN WOLLEN SOKKEN IN HET JAPPENKAMP

Dat de Tweede Wereldoorlog op 15 augustus 1945 nog niet werkelijk beëindigd was is ons maar al te goed ingepeperd door mijn moeder, geboren in Batavia (nu Jakarta) en in 1943 als 14-jarige samen met haar moeder, zusjes en broertje geïnterneerd in Tjideng, één van de Jappenkampen op Java, waar zij tot het einde van de oorlog bleef. Zij werd er omroepster voor de gaarkeukens. Behalve over het dagelijks en soms urenlang in gebogen houding op appèl staan in de bloedhitte, het eten van stijfselpap en het breien van sokken om over het gedèk (bamboe-omheining) te gooien in ruil voor wat eten, sprak zij verder zelden over de kamptijd.

GESCHREEUW IN DE KAMPONGS EN LIJKEN IN DE SLOOT

De Bersiap-periode daarentegen kwam vaker aan bod. Niet tot in details. Zeker niet. Wel de angst die zij als jong meisje had om wat hen te wachten stond nu de Indonesiërs onder leiding van Soekarno vastbesloten waren het land naar de onafhankelijkheid te leiden. Noodgedwongen bleven zij nog tot het voorjaar van 1946 in het kamp, dit keer onder bescherming van de zo gehate Japanners en later overgenomen door de geallieerde soldaten. De lijken in de omliggende sloten en het geschreeuw in de kampongs, waar tegenstanders van de Indonesische vrijheidsstrijders zonder pardon werden afgemaakt, of dat nu Indo-Europeanen, Chinezen of –  zoals mijn moeder – Totoks (een in Nederlands-Indië geboren Europeaan) waren, zou haar een leven lang bijblijven.

Stukje uit het gedicht over 15 augustus 1945

’t Woeste wrede gele dier,
Aller menselijkheid vertreder,
Stortte op ‘t aas zich als een gier:
Ligt nu machteloos ter neder.

….

Nu Japan verslagen treurt,
Mag het tevens met ons rouwen.
Gruwelen in zijn naam gebeurd,
Moge ’t voor altijd berouwen.

Laatste regels van zijn gedicht over de atoombom en het dubbele gevoel tijdens de A-bom protesten

Moeten zij vooral niet zwijgen
Over A-bom proefverbod,
Die de bom ’t dierbaar eigen
Leven danken: zeldzaam lot?

….

Laten zij het hoofd maar buigen,
Dankbaar voor het leven zijn,
Dat waarderen zonder juichen,
Niet bevreesd voor valse schijn.

….

O afschuwelijk wondermonster,

Dat de wereld heeft ontzet,

En dat honderd duizend dodend,

Toch miljoenen heeft gered.

Mijn grootvader was KNIL arts en heeft in Nederlands Indië gezeten met zijn familie in de periode 1933 t/m 1946